മുൻപ്

മുൻപ് എപ്പോഴാണ് നമ്മളിതു വഴി വന്നത്?

ഞാനിന്നാദ്യമായി കാണുന്ന ഈ നഗരം അവസാനിക്കുന്നിടത്തെ
അശരീരികൾ പോലെ എവിടുന്നോ
കുട്ടികളുടെ കളിചിരികൾ കേൾക്കുന്ന,
മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രമുള്ള,
വിജനമായ ഈ വഴി എൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ
തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എങ്ങനെയാണ്?

വളവിനപ്പുറത്തെ തെരുവിലേക്ക്‌
നാം നടന്നടുക്കുമ്പോൾ
ചാരനിറമുള്ള പ്രാവിൻകൂട്ടങ്ങൾ
നമുക്ക് ചുറ്റും പറന്നുയരുമെന്ന്
കാണുന്നതിന് മുൻപേ ഞാൻ അറിഞ്ഞതെങ്ങനെയാണ്?

തെരുവിലെ ഒരേയൊരു മരത്തിൻ്റെ തണലിൽ
അൽപനേരം വെറുതെ നിന്ന്
വിറ കൊള്ളുന്ന എൻ്റെ ദേഹത്തെ
നീ ചേർത്തു പിടിക്കുമെന്നും
ഈ ലോകത്തിലെ വിരഹികളായവരുടെയെല്ലാം വിഷാദം ഏറ്റുവാങ്ങിയപോലാർദ്രമായ നിൻ്റെ കണ്ണുകൾ
എൻ്റെ മിഴികളെ നോട്ടത്തിൽ കൊരുക്കുമെന്നും
അതിവേഗം സ്പന്ദിക്കുന്ന എൻ്റെ ഹൃദയം
എനിക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് തന്നത്‌ എങ്ങനെയാണ്?

നമുക്കിടയിൽ ശബ്ദമില്ലാത്ത വാക്കുകൾ പിറക്കുന്നതും
അവയുടെ അർത്ഥം തേടി
നമ്മുടെ ചുണ്ടുകൾ പരസ്പരം തിരയുന്നതും
എന്നിൽ മുൻപേ എഴുതപ്പെട്ടിരുന്നതെങ്ങനെയാണ്?

പ്രിയനേ, എനിക്കപരിചിതമായ ഈ തെരുവിൻ്റെ
ശബ്ദായമാനമായ വിചിത്ര വിജനതയിൽ
അതിനേക്കാളേറെ ഉച്ചത്തിൽ നമ്മുടെ
മൗനം ഒരു നൂറു ജന്മങ്ങളുടെ
കഥകൾ കൈമാറിയത് എങ്ങനെയാണ്?

PHOTO CREDIT : JR KORPA