ജാലകവാതിൽ കടന്നുവന്ന കാറ്റ്‌ നിറം മങ്ങിയ ചുവരിലെ നിഴലുകൾക്ക്‌ ജീവൻ നൽകി. നിശബ്ദതയെ പഴിച്ചു ചുവരുകൾ വിങ്ങുന്നതുപോലെ തോന്നി.
പൂരിപ്പിക്കാൻ വിട്ടുപോയ ഇടങ്ങളിൽ നിന്നായിരുന്നു പലപ്പോഴും തുടരേണ്ടിയിരുന്നത്‌. പക്ഷേ പൂരിപ്പിക്കാനാകാത്തവിധം മിക്കപ്പോഴും അതു അകലുകയാണുണ്ടായത്‌. നിദ്രയിൽ നീരാടി നിൽക്കുന്ന മഴമേഘമേ, നിൻ്റെ മൗനത്തിനിപ്പുറം നേർത്ത ജാലകവാതിലിനോട്‌ ചേർന്നു ഞാനിരിപ്പുണ്ട്‌. നീ ചിലപ്പോൾ അറിയുന്നില്ലായിരിക്കാം. പക്ഷേ, ഞാനുണ്ട്‌, അങ്ങനെ ഉറപ്പിക്കാം നിനക്ക്‌. ആ ദിനങ്ങളെ മുഴുവനായിട്ട്‌ ഞാനാലോചിക്കാറില്ല..ഇപ്പോൾ! അതങ്ങനെ നിന്നോട്ടെ. എന്നും ഒരു വസന്തക്കാലം നിറച്ച്‌. ഞാനാവസന്തത്തിലൊരു കാറ്റായ്‌ കടന്നു പോയ്‌ക്കോളാം. വാടിക്കൊഴിയാറായ പൂക്കളെ പോലും കൊഴിക്കാതെ, അറിയാതെ പോലും വേദനിപ്പിക്കാതെ, ചിരിച്ച്‌, കളിപറഞ്ഞ്‌, മെല്ലെ..മെല്ലെ….
PHOTO CREDIT : GLENN
Affiliate Disclosure: Some of the links or advertisements in the wordket website are affiliate links or advertisements, meaning, at no additional cost to you. We will earn a commission, if you click through and make a purchase. Thank you 🙂
